Pamięć o Dzieciach Zamojszczyzny ciągle żywa.

Między innymi, zaangażowanie i opieka miejscowego społeczeństwa pozwoliły wysiedleńcom przetrwać ten trudny okres.

W centrum miasta  znajduje się tablica upamiętniająca wydarzenia sprzed siedemdziesięciu siedmiu lat a na cmentarzu parafialnym stoi mogiła w której pochowano zmarłe dzieci.

Drugiego lutego, burmistrz Miasta i Gminy Łosice ,Mariusz Kucewicz wraz z przewodniczącą Rady Miasta i Gminy Łosice, Ewą Hornowską, odwiedzili te miejsca i zapalili symboliczny znicz, chcąc w ten sposób uczcić pamięć o Dzieciach Zamojszczyzny.

Niemiecka akcja wysiedlania Polaków z Zamojszczyzny dotknęła ponad 30 tys. dzieci. Co trzecie zmarło lub zostało zamordowane.

Relacja Heleny Lipińskiej z Łosic

„Miałam wówczas czworo swoich dzieci, mąż przyprowadził mi piąte z transportu. Nazywała się Krystyna Iwuła, pochodziła z Tyszowiec. Jej brat Stasio trafił do sąsiadów Biernackich. Mieszkaliśmy wówczas w mieście w małym mieszkaniu pożydowskim. Była to duża kuchnia i maleńki pokoik. Wieczorem 2 lutego mąż przyprowadził to dziecko. Miała 9 lat i była bardzo zaniedbana. Umyłam ją ubrałam nowe łaszki, przygarnęłam jak swoją. Bardzo tęskniła za swoją mamą i ojcem, jej rodzice zostali wywiezieni gdzie indziej. Ale był w pobliżu brat i to pozwalało Krysi jakoś przeboleć stratę rodziców. Było nam ciężko, ale nigdy nie pomyślałam , że mam o jedno dziecko za dużo.  

Widok przybyłych dzieci był tak straszny, że z jednej strony nie było na Rynku człowieka, który by nie płakał a z drugiej strony wywołał on ogromne wzburzenie wśród Polaków. W tej chwili mieliśmy wszyscy potrzebę walki z okupantem. Płacz straszny niósł się nad Rynkiem. (…) Dzieci niemal natychmiast rozebrane zostały przez łosickie rodziny, niezależnie od ich materialnego usytuowania.”

Źródło: Dzieci Zamojszczyzny „Gazeta Łosicka” 1994. Nr. 4. s.10.